Idol potrzebny od zaraz

​Czy posiadanie idola jest nam do czegoś potrzebne? Nieważne czy naszym wzorem do naśladowania jest człowiek z krwi i kości, czy fikcyjny bohater filmowy lub książkowy. Ważne natomiast jest to, że każdy powinien posiadać jakiś WZORZEC OSOBOWY, bo tylko wtedy naprawdę ma szanse analizowania własnego zachowania.
Kiedy miałam lat 6 - może 8 - moją idolką była Anni-Frid Lyngstad. Chciałam śpiewać tak jak ona i jak każda mała dziewczynka marzyłam o tym, by mieć takie piękne włosy. Kiedy w TV (na jedynym dostępnym wówczas programie) pojawiał się jakiś program z jej udziałem, potrafiłam siedzieć jak zahipnotyzowana. 

W międzyczasie pojawił się w moim życiu nowy idol, poniekąd narzucony przez środowisko, a dopiero wiele lat później doceniony przeze mnie osobiście. Nigdy nie zapomnę dnia, gdy nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym, a Polak został GŁOWĄ KOŚCIOŁA KATOLICKIEGO. Karol Wojtyła to człowiek, który bez wątpienia był jednym z największych ludzi XX wieku. Jego otwartość i humanizm spowodowały, że zmieniło się postrzeganie Kościoła przez młodych ludzi. 

Od kiedy pamiętam miałam jeszcze jednego idola - mojego tatę. Podziwiałam go, ceniłam, chciałam choć w kilku procentach być tak zdolna i uduchowiona jak on. Pamiętam, jak godzinami siedziałam cicho w kącie, przyglądając się w skupieniu jego pracy. Był dla mnie największym wzorem do naśladowania. Z biegiem lat zauważyłam, że jak każdy idol, on także posiada swoje słabe strony. Nigdy jednak nie przestał być dla mnie wzorem. 

Dziś obserwuję moją kilkunastoletnią córkę i jej przyjaciół, i stwierdzam, że zasadniczy wpływ na wybór idola ma wychowanie rodziców. Moja córka od zawsze powtarza, że dziadek jest dla niej numerem jeden. Ceni go, podziwia i mówi, że chce żyć tak jak on. 

Jak każda dojrzewająca nastolatka lubi filmy z Miley Cyrus, muzykę Jonas Brothers czy wirtualny świat gier na Play Station. Potrafi jednak znaleźć sobie zupełnie innego rodzaju fascynacje. Pasjami ogłada programy przyrodnicze i podróżnicze, podoba jej się życie Globtrotera. Często jednak rozmawiam z jej rówieśnikami, oglądam seriale młodzieżowe i z przerażeniem stwierdzam, że ogrom młodych ludzi nie ma WZORCA. 

Pojecie IDOL zdaje się być zagrożone wyginięciem. Z jednej strony młodzi ludzie chcą być jak Hannah Montana, a z drugiej krytykują ją i jej zachowanie. Nie maja priorytetów, brak im organizacji, fascynacji i wzoru. W ogromnej mierze to wina nas, rodziców, którzy z braku czasu (zapracowanie) poświęcamy naszym pociechom zbyt mało czasu na to, aby zaszczepić w nich pasje. Kupując im zapychacze czasu, pozbawiamy ich możliwości znalezienia IDOLA. 

Czy posiadanie idola jest zatem do czegoś potrzebne? Tak naprawdę nieważne czy naszym wzorem do naśladowania jest człowiek z krwi i kości, czy fikcyjny bohater filmowy lub książkowy. Ważne natomiast jest to, że każdy powinien posiadać jakiś WZORZEC OSOBOWY. Dlaczego? Podziwiając kogoś, mamy szansę analizowania własnego zachowania. Kiedy w naszym życiu pojawiają się przeszkody, problemy, których nie potrafimy rozwiązać, zastanawiamy się, jak w tej sytuacji postąpiłby nasz idol; czy zachowałby się tak, czy inaczej. 

Posiadając wzorzec, kształtujemy samych siebie, dążąc do ideału. Samodoskonalimy się, starając się być podobnymi do tych, których cenimy. Pracujemy nad sobą. Oczywiście proces fascynacji idolem powinien przyjąć zdrową formę i tu ogromną rolę odgrywają rodzice, którzy powinni wytłumaczyć dziecku, że ich idol też jest człowiekiem i popełnia błędy. Niebezpieczne bowiem jest, jeśli posiadanie wzorca wiąże się z fanatyzmem i obsesją. Często zdarza się, że dziewczynki, chcąc wyglądać jak modelki, popadają w anoreksję, a chłopcy zafascynowani bohaterami negatywnymi stają się agresywni wobec otoczenia. 

Aby uniknąć takich sytuacji, musimy czujnie śledzić proces wyboru idola przez nasze dzieci, nie kwestionując jednocześnie ich wyboru. Każda próba negacji wywołuje bowiem odwrotny skutek. Musimy wspierać nasze dzieci, pomoc im znaleźć dobra drogę. Pokazać na własnym przykładzie, że każdy z nas potrzebuje wzoru do naśladowania, ponieważ tylko dzięki niemu możemy uniknąć wielu błędów i potknięć życiowych. Spróbujmy więc sami żyć w zgodzie ze sobą i swoimi poglądami, a może wtedy i my staniemy się wzorcem godnym do naśladowania.